Η ημιπληγία είναι η παράλυση ή η πάρεση ενός ημιμορίου του σώματος. Προκαλείται από βλάβη του εγκεφαλικού φλοιού, μετά από Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ) ή μετά από Κρανιοεγκεφαλική Κάκωση (ΚΕΚ).
Στο Σύγχρονο Κέντρο Φυσικοθεραπείας Physioathens, το άρτια εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό μας εξετάζει λεπτομερώς κάθε ασθενή και, αναλόγως με την πάθηση του, προτείνει και τους καταλληλότερους τρόπους αντιμετώπισης.
Στο συγκεκριμένο στάδιο, όλα τα αντανακλαστικά του ατόμου στην πλευρά του σώματος που έχει προσβληθεί είναι μειωμένα. Σταδιακά, καθώς περνάει κάποιο χρονικό διάστημα, μειώνεται η χαλαρότητα και γίνονται σπαστικά τα άκρα που έχουν προσβληθεί. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που η ημιπληγία παραμένει μόνιμα χαλαρή.
Όσο η χαλαρότητα εγκαταλείπει τα παραλυμένα μέλη, παρουσιάζεται σπαστικότητα και επανέρχονται τα τενόντια αντανακλαστικά.
Τα συγκεκριμένα αντανακλαστικά γίνονται πλέον πάρα πολύ έντονα, ενώ είναι πιθανό να συνοδεύονται από κλώνο. Συγχρόνως, ορισμένοι μύες είναι αδύναμοι, εξαιτίας της ελαττωμένης νευρωνικής δραστηριόποίησης.
Ως αποτέλεσμα, η κίνηση καθίσταται δύσκολη για τον ασθενή. Συγχρόνως, παράγεται τυπικά υπερβολική δύναμη από τους ευκολότερα δραστηριοποιούμενους και δυνατότερους μυς, τις στιγμές που το άτομο προσπαθεί να εκτελέσει τις απαιτούμενες δραστηριότητες. Επιπρόσθετα, είναι πολύ πιθανό οι συγκεκριμένες προσπάθειες για κίνηση, συνδυαστικά με την βράχυνση των μαλακών μορίων, να αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των παρατηρούμενων παθολογικών “σπαστικών” προτύπων.
Συχνά, η σπαστικότητα είναι πολύ μεγάλη στους καμπτήρες μυς των άνω άκρων, καθώς και στους εκτείνοντες μυς των κάτω άκρων. Ως αποτέλεσμα, στους ασθενείς με ημιπληγία, το άνω άκρο βρίσκεται σε κάμψη στον αγκώνα, τα δάχτυλα και τον καρπό. Συγχρόνως, το κάτω άκρο παραμένει σε έκταση.
Κατά τη διάρκεια του ημιπληγικού βαδίσματος, το ένα κάτω άκρο παρουσιάζει υπερτονία και, συγχρόνως, διαγράφει ημικύκλιο προς τα έξω, ενώ συχνά υπάρχει και σύρσιμο των δαχτύλων. Ο ασθενής που έχει ημιπληγία, περπατάει σε ευρεία βάση καθώς, στις περιπτώσεις που η βάση είναι στενή, χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη σταθεροποιητική δραστηριότητα του κορμού. Συγχρόνως, μειώνεται η ταχύτητα του βαδίσματος, εξαιτίας του ότι το πόδι τοποθετείται στο πλάι και όχι μπροστά.
Έπειτα από σύγκριση που έγινε με άτομα της ίδιας ηλικίας που δεν έχουν ημιπληγία, τα ημιπληγικά άτομα είχαν πιο αργή βάδιση. Ο λόγος ήταν το μικρότερο μήκος του διασκελισμού και τα λιγότερα βήματα ανά λεπτό. Τα συγκεκριμένα άτομα, τα οποία παρουσιάζουν σημαντική μείωση της ταχύτητας βάδισης, τυπικά εκδηλώνουν και μείωση του μήκους του διασκελισμού, καθώς επίσης και μεγαλύτερη φάση αιώρησης στο προσβεβλημένο σκέλος και συντομότερη φάση στάσης.
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό της παθολογικής βάδισης σε άτομα μετά από ΑΕΕ είναι η παθολογική συν-ενεργοποίηση των μυών του κάτω άκρου. Η συγκεκριμένη κατάσταση ενδέχεται να προκαλείται εξαιτίας της προσπάθειας του ασθενούς να δραστηριοποιήσει επαρκώς τους αδύναμους μύες για τη φόρτιση του προσβεβλημένου άκρου, την ισορρόπηση και την μετακίνησή του προς τα εμπρός.
Συνήθως, οι ασθενείς αγνοούν το γεγονός ότι το περπάτημά τους δεν έχει ρυθμό ή το ότι ο ρυθμός τους διακόπτεται. Επομένως, είναι ωφέλιμο να ασχολούνται με δραστηριότητες οι οποίες προσδίδουν ρυθμό στο περπάτημά τους. Επιπρόσθετα, οι δραστηριότητες συμβάλλουν στο να μετατοπιστεί το βάρος προς τα μπροστά, προκειμένου να γίνει πιο αυτόματο το περπάτημα.
Η υπερέκταση του γόνατος είναι μια από τις συνηθέστερες αιτίες για το άρρυθμο σχήμα βάδισης. Η υπερέκταση του γόνατος προκαλεί την καθυστέρηση στη μεταφορά του βάρους στο ημιπληγικό πόδι στην αρχή της φάσης στάσης.
Προκειμένου να επιτευχθεί ανεξάρτητη βάδιση, χρειάζεται να δοθεί έμφαση στις μεθόδους που εκπαιδεύουν τον ασθενή σχετικά με την υποστήριξη και την προώθηση από τα κάτω άκρα. Συγχρόνως, ο ασθενής χρειάζεται να εκπαιδευτεί στην ισορρόπηση της μάζας του σώματος πάνω στον έναν ή και στους δύο άκρους πόδες. Ακόμα, είναι σημαντικό να μάθει να έχει έλεγχο της πορείας του άκρου πόδα και του γόνατος κατά την αιώρηση.
Γενικά, χρειάζεται να αποθαρρύνεται η χρήση των άνω άκρων για υποστήριξη, προκειμένου να μπορεί να γίνει ανάκτηση της δυναμικής ισορροπίας και της ικανότητας υποστήριξης του σώματος από τα κάτω άκρα.
Η φυσικοθεραπεία ως θεραπεία της ημιπληγίας χρειάζεται να αρχίζει αμέσως σχεδόν, δηλαδή ήδη από την πρώτη εβδομάδα. Στόχος είναι να είναι περισσότερο αποτελεσματική για τον ασθενή, προσφέροντάς του τη χαμένη λειτουργικότητα και ανεξαρτησία του σε ένα μεγάλο ποσοστό.
Επίσης, η θεραπεία διαμορφώνεται απολύτως με βάση τις δυνατότητες και τις συνθήκες ζωής του ασθενούς. Άλλωστε, η κλινική εικόνα της ημιπάρεσης είναι εξατομικευμένη. Ως αποτέλεσμα, δεν γίνεται να υπάρχει ένα άκαμπτο θεραπευτικό σχήμα.
Μετά από ένα οξύ περιστατικό, αναλόγως και με τη βλάβη των ανάλογων εγκεφαλικών περιοχών, ο ασθενής ενδέχεται να εκδηλώσει απώλεια της κινητικότητας και της αισθητικότητας, καθώς και διαταραχές αντίληψης. Επιπρόσθετα, είναι πιθανό η κατάσταση του συνειδητού να είναι διαταραγμένη ή ακόμα και κωματώδης. Ως αποτέλεσμα, επηρεάζεται και η ενεργητική συνεργασία με τον ασθενή.
Συχνά, μεγάλο όφελος έχουν τα προγράμματα έντονης αποκατάστασης, καθώς μια μεγάλη μερίδα ασθενών που έχουν τέτοιες βλάβες παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση της κινητικότητάς τους.
Τέλος, ένας από τους κυριότερους στόχους της εκπαίδευσης βάδισης είναι και η αποκατάσταση της συμμετρίας της βάδισης, με σκοπό να ανακτηθεί το φυσιολογικό της πρότυπο. Στα άτομα χωρίς ημιπληγία, η συμμετρία της βάδισης είναι δυνατό να επιδειχθεί με τη χρήση κινητικής και κινηματικής καταγραφής και λιγότερο με τη χρήση καταγραφής EMG.
Στο κέντρο μας, ο σύγχρονος εξοπλισμός & η τεχνολογία συνδυάζονται με την προσωπική προσέγγιση επαγγελματιών, για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματικότερη θεραπεία σας.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In nulla justo, placerat in sodales vitae, accumsan imperdiet tortor.
Εκτός από τα προβλήματα κινητικότητας μπορεί να προκύψουν και άλλες απώλειες, για παράδειγμα της αίσθησης, της μνήμης, προβλήματα συγκέντρωσης, διάφορα ζητήματα ομιλίας αλλά και γνώσεων.
Ένα άτομο με ημιπληγία μπορεί να παρουσιάσει από ελαφρά έως και πλήρη παράλυση στη μία πλευρά του σώματός του, αλλά και μπορεί να έχει επίσης και πρόβλημα στην ομιλία και την αναπνοή.
